De afgelopen week was ik op South by Southwest in Austin, Texas. Voor het Financieele Dagblad hield in een blog bij op fd.nl/sxsw. Verderop staan links naar de zes stukken die ik heb gemaakt.
“De trend”
Ieder jaar wordt er wel gesproken over de “trend van sxsw”. Maar vaak is dit relatief, SXSW is zo groot en breed dat de lezingen en panels die je bezoekt en de mensen die je spreekt sterk bepalen wat je trend is. Je kunt een week alleen maar praatjes over social media volgen of dit helemaal mijden.
Voor mij was de belangrijkste les dat het niet meer gaat over schermen, social media, apps of websites. Online innovatie werd lang gedreven door content in een bepaalde context, het web of mobile, maar het gaat nu vooral over over diensten.
Diensten die optimaal gebruik maken van een technologie en een netwerksamenleving. Deze diensten zijn ‘disruptive’ in alle gebieden waar ze zich voordoen. Gezondheid, energie, educatie, financiën, transport, entertainment.
Startups schuwen hierbij hardware of complexiteit niet meer.
Over twee weken ga ik voor de tweede keer naar South by Southwest in Austin, Texas. We proberen sinds de start van Somehow ieder jaar te gaan. Vorig jaar ben ik niet mee geweest. Ik kreeg net voor SXSW een zoon, wat nog veel leuker is.
Het begint inmiddels te kriebelen. Op SXSW krijg je toch de kans om heel veel interessante en slimme mensen die iets met dat grote internet doen in korte tijd te horen en ontmoeten.
Alles is geregeld. Dit jaar voegen we er een kleine roadtrip aan toe door met een auto van Houston naar Austin te rijden.
Over design SXSW is breed, met ruim 450 presentaties is er voor iedereen wel iets te vinden en is een specifieke insteek aan te bevelen. Ik richt me op design. Niet zozeer de vormgeving en het maken, maar het design achter processen en interactie. Dit is mijn vakgebied en wat me aanspreekt. Design, als in hoe iets functioneert, neemt ook een steeds meer prominente rol in binnen de technologiesector. Je kunt niet meer zonder.
South by zoals de veteranen en locals SXSW noemen zit er voor mij op. Ik zit nu op Austin Airport te wachten mijn vlucht terug naar Nederland.
Het was een uitputtende week, maar in Austin is de gekte pas net begonnen. Dat interactieve gedeelte is misschien groot voor zijn doen, maar het valt in het niet bij het muziekgedeelte. Overal spelen bandjes, wegen zijn afgezet en op straat lopen de rocksterren van morgen rond. Ook de inwoners van dit door hippies gestarte eilandje in conservatief Texas kijken naar het muziekgedeelte uit. Vanavond treden bijvoorbeeld de Strokes op bij het meer, en niet onbelangrijk, de toegang is gratis.
March madness noemt de receptioniste deze maand in het hotel. SXSW wordt opgevolgd door nog twee andere festivals, de laatste – basketbalwedstrijden voor universiteitsteams – schijnt de meeste chaos in de stad te veroorzaken Voornamelijk door de grote grote hoeveelheid dronken studenten die ‘s nachts met de auto naar hun slaapplaats rijden.
Maar goed, ik bezocht interactief. De interactieve jongens en meiden hebben de eer om March madness af te trappen. En hoe? Meer dan duizend sessies in vijf dagen. Panels, keynotes, meetups. Veel tegelijk en achter elkaar door. Voor iedereen is er wel iets te vinden.
De sfeer is heel gemakkelijk, net als op een festival. Bevalt een sessie je niet, sta je op en loop je naar een andere. Ben je het even zat? Dan kun je altijd nog even op het gras in de zon gaan liggen en een praatje maken. Er wordt graag gepraat, of je in de rij staat voor koffie, een feestje, taxi of een bus, overal ontmoet je mensen met dezelfde interesses en hoor je wel weer iets nieuws.
Organisatie
De organisatie is buitengewoon goed geregeld. Overal is wifi, en belangrijker het werkt gewoon, ondanks de honderden geeks met laptops, iPhones en iPads die aan het netwerk hangen. Ongekend. Sessies hebben vrijwel nooit een lange rij of overcapaciteit. De enige sessie waar ik een grote rij heb gezien was een paneldiscussie tussen mensen van Google en Bing.
Trends
Iedereen is op zoek naar de volgende hype, dat is een beetje inherent aan het wereldje. We willen allemaal voorop lopen en als eerste zien wat er komt. SXSW heeft diensten zoals Twitter en Foursquare op de kaart gezet. Of iedereen het dat jaar al door had of dat het na SXSW duidelijk werd is een beetje vaag, maar goed. Iedereen vraagt zich af. What’s the next big thing?
Of het gaat om het crowdsourcen van het imago van IJsland, dat zich na een bankencrisis in een nationale identiteitscrisis bevond. De overstroming met publiek van feestje in Austin waar kort voor de show bekend werd dat de Foo Fighters op zouden treden als surprise act. Of alles wat er nu gebeurd in het Midden-Oosten waar sociale netwerken bestaande netwerken versterken en dat de enige uitweg voor regimes is om hele netwerk infrastructuur offline te halen.
We zijn verbonden.
China zit er bovenop, maar het is niet realistisch dat ze dit ooit tegen kunnen houden. Een mooie quote van Clay Shirky tijdens zijn presentatie was “access to conversation matters more politically than access to information”. En zo is het maar net, het web is volwassen als een meerzijdig communicatiemiddel waar iedereen aanhaakt.
Of we nu zitten te twitteren, facebooken of ons werk crowdsourcen. Het web is zo fundamenteel geworden in het verbinden van mensen dat er geen sprake meer is van eenduidige bestemmingen of ‘toegangspoorten’. Je buurman kan een revolutie veroorzaken. Het gaat om de verbindingen tussen mensen en die zijn een stuk sterker en minder doorzichtig dan bestemmingen. De netwerkcultuur is hier en het is veel te complex om te zien, laat staan stil te leggen of te controleren. Dit is misschien wel de grootste verdienste van het internet.